Wat komt er in je op als mensen de term 'striptekenaar' horen? In de loop der jaren heb ik een verrassend scala aan antwoorden gehoord. Ik heb vaker dan ik kan tellen moeten uitleggen dat ik geen animator ben, dat ik niet aan... De Dandy or de beano, en ja, striptekenaar zijn is absoluut een echt beroep.
Wat we eigenlijk zijn, is iets heel simpels en heel specifieks: visuele verhalenvertellers, in de ware zin van het woord. Of we nu werken voor giganten zoals Marvel of DC, of voor kleinere of regionale publicaties, onze taak is om verhalen te vertellen – pagina voor pagina, panel na panel, in de wereld van superhelden, sciencefiction, fantasy en avontuur. En we doen dat in een rap tempo: elke vier weken een gloednieuw nummer, klaar om in de winkel te liggen.
Het is een baan waar je van moet houden. Ik bedoel echt van moet houden. Je wordt elke ochtend enthousiast wakker om te werken, maar die energie moet van diep van binnen komen. Strips maken kost ongelooflijk veel tijd en een serieuze dosis vaardigheidstraining; het is niet iets wat je kunt veinzen. Doorbreken is moeilijk, maar ik ben blij te kunnen zeggen dat het steeds gebruikelijker wordt dat Ierse artiesten doorstoten naar de hogere regionen van de industrie. Er werken nu meer van ons voor Marvel en DC dan ooit tevoren.
Dus, wat houdt het maken van een strip eigenlijk in? Elk nummer telt meestal zo'n 20 pagina's. Zodra ik een script van de redactie krijg, verandert mijn rol volledig. Ik word regisseur. Het is nu mijn taak om alle middelen die ik tot mijn beschikking heb – tempo, lay-out, acteerwerk, vormgeving – in te zetten om het verhaal zo effectief, impactvol en spannend mogelijk te vertellen.
Een van de meest onvergetelijke ervaringen die ik in deze baan heb gehad, was nadat ik een exclusief contract met Marvel had getekend. Als onderdeel daarvan werd ik naar het hoofdkantoor van Marvel in New York gevlogen voor een workshop pure storytelling met een aantal van de grootste creatieve geesten in de industrie. We brachten vijf dagen door in de kantoren van Marvel om te oefenen met het vertalen van scripts naar visuele storytelling. Geen afleiding, geen deadlines, alleen een intense focus op het vak. Het was alsof ik onder de motorkap mocht kijken van de motor die strips laat draaien, en het was spannend.
Mensen vragen me vaak of alles tegenwoordig op computers gebeurt. Het antwoord hangt echt van de kunstenaar af. Sommige kunstenaars werken volledig digitaal, anderen houden vast aan traditionele methoden en velen gebruiken een combinatie van beide. Beide benaderingen hebben grote voordelen. Traditioneel werken betekent bijvoorbeeld dat je originele pagina's hebt die je kunt verkopen, en dat is een enorm pluspunt als je hebt getekend voor grote titels zoals Star Wars or Spider-ManMaar digitaal biedt ook snelheid, flexibiliteit en minder opschonen. Iedereen vindt de workflow die het beste bij hem of haar past.
Met de populariteit van strips zijn originele pagina's erg gewild geworden, vooral de afgelopen twintig jaar. Ik heb een aantal originele pagina's van een aantal van mijn favoriete tekenaars, en zo nu en dan werk ik traditioneel als ik denk dat er vraag naar is, vooral voor covers.
Strips betekenen alles voor mij. Ik heb in de loop der jaren in allerlei kunstgerelateerde industrieën gewerkt, maar dit is de sector waar ik het meest mee verbonden ben. Het is de sector die me de meeste voldoening en voldoening geeft. Het is ook, vreemd genoeg, een zeer meditatieve baan. Ik begin mijn dag meestal rond negen uur 's ochtends, ga zitten met een pagina tekst voor me en breng de dag door met tekenen. Een groot deel van die tijd breng ik door in een soort zen-staat, volledig verzonken. Uren verstrijken zonder dat ik het merk. Dat is al bijna twintig jaar mijn dagelijkse routine: wakker worden, tekenen, mijn werk afmaken. Hoe minder onderbrekingen, hoe beter.
Terugkijkend op mijn carrière zijn er een paar projecten die eruit springen. Twee titels hebben, bovenal, mijn tijd in de stripwereld enorm beïnvloed: Spider-Man en Star WarsToen ik voor het eerst bij Marvel aan de slag ging, kreeg ik de zeldzame kans om een lange reeks te maken met één personage, Spider-Man 2099. Dat was een enorme mijlpaal. Deze week is mijn medewerker aan het project, Peter David, helaas overleden. Het heeft me veel aan die tijd doen denken, en eerlijk gezegd kan ik me alleen nog herinneren hoe surrealistisch en spannend het was. Ik kon niet geloven dat ik daadwerkelijk aan iets zo iconisch werkte. Elke pagina voelde als een droombaan. Ik hoop dat elke jonge kunstenaar dat moment mag meemaken waarop een levenslange droom werkelijkheid wordt en je van "ooit" naar "Ik doe dit nu echt" gaat. Dat waren echt bijzondere jaren voor mij.
Een van de andere ongelooflijke aspecten van dit werk is hoe publiekelijk je bent. Je bent er. Je werk wordt gezien, gewaardeerd, besproken, bekritiseerd en verzameld. Je ontmoet fans persoonlijk. Ik heb signeersessies gedaan op New York Comic-Con, Cork Comic Expo en talloze andere plekken daartussenin. Waar ik ook ga, iemand geeft me een Spider-Man strip om te signeren. Het herinnert me eraan dat je deel uitmaakt van iets veel, veel groters dan jezelf. Dat betekent veel voor me, en dat zal altijd zo blijven.
De laatste jaren werk ik in de Star Wars universum. Het proces daar is net even anders. Het is nauw verbonden met de films en bredere franchiseplannen. Maar dat maakt het ook zo spannend. Je hebt het gevoel dat je bijdraagt aan een veel groter universum, en een kijkje achter de schermen van die wereld was onvergetelijk. Vorig jaar brachten ze nog een lichtzwaard uit, gebaseerd op een personage genaamd Ren, dat ik had ontworpen. Als je me als kind had verteld dat dat ooit zou gebeuren, had ik het geen seconde geloofd.
De laatste tijd ben ik ook de wereld van comics van makers ingegaan. Dat betekent dat de personages en verhalen waar ik nu aan werk van mij zijn. Ik ben er mede-eigenaar van, samen met mijn collega's, en dat verandert alles. Als je voor Marvel of DC werkt, draag je bij aan het voortzetten van een nalatenschap. Als je aan comic books werkt, begin je er zelf een. Het is ook een grote stap voor lezers, omdat ze iets totaal nieuws ontdekken. Het was ongelooflijk om te zien hoe ons boek, Het Verhulde College, opstijgen. Nu wordt het ontwikkeld voor televisie door Seth MacFarlane en Universal. Ik kan niet wachten om te zien hoe het voor het scherm wordt verfilmd.
Maar misschien is het meest lonende aan deze hele reis wel de impact die het heeft gehad op jongere kunstenaars. Ik ben de tel kwijtgeraakt van hoeveel portfolio's en tekeningen ik heb gekregen van kinderen die ervan dromen ooit Spider-Man te tekenen. En nu ik al een tijdje in de industrie zit, heb ik sommige van die kinderen zien opgroeien, hun vaardigheden zien aanscherpen en doorbreken, sommigen zelfs op een geweldige manier. Dat is het moment waarop de cirkel echt rond is. Weten dat iets wat je hebt gedaan, iemand anders heeft geïnspireerd om dit pad te volgen. Dat is krachtig. Daar doen we het voor.
Dus ja. Als mensen vragen wat een striptekenaar nou eigenlijk is, dan zijn we in wezen verhalenvertellers. En als je van verhalen vertellen houdt, is er geen betere baan ter wereld.
Will Sliney, tekenaar van Spider-Man en Star Wars, bedenker en presentator van Draw With Will op Sky, verhalenverteller op RTE en directeur van Droid Academy.
