Galería Kevin Kavanagh
12 de setembro - 12 de outubro de 2024
Usando xogos de palabras para título o seu traballo, a nova exposición de Dermot Seymour, 'Os nove primates do Ulster' na Galería Kevin Kavanagh intercambia bispos con monos nunha serie de retratos queixosos de varios tipos de simios, nomeados individualmente como o Primate de cada condado do Ulster. A práctica de Seymour presentou constantemente as paisaxes físicas e psicolóxicas que conforman o norte de Irlanda e os condados fronteirizos, utilizando o enxeño e un ollo simpático e desconcertado polas súas contradicións e absurdos.
Reflexionando sobre a súa carreira nunha entrevista con Martin Mackin na Galería Kevin Kavanagh o mes pasado, Seymour describiu o "norte" como un lugar onde a ordinaria dá cobertura ás "incertezas ocultas". Falou con agarimo de Monaghan onde viviu algúns anos e que, como Cavan e Donegal, forman parte do Ulster pero non de 'Irlanda do Norte'. Para a xente de Monaghan, que di Seymour, "falaba coma min", o territorio é borroso, compartindo servizos, compras, granxas e emprego nunha paisaxe continua. Nunha secuencia de tolemias, os ficticios "Nove Primates do Ulster" non teñen relación cos límites diocesanos existentes que, á súa vez, non prestan atención aos límites do condado nin á fronteira. Contou secamente como o primeiro cadro completo da serie, O Primado de Antrim (2023), que, ao rematar, lembroulle a Ian Paisley, deulle o impulso para continuar, nun principio para completar os 32 condados, pero ao final, parando no nove do Ulster.
Na súa introdución, Mackin describe unha calidade fundamental da obra de Seymour como a súa alma. Máis que calquera outro animal, incluso vacas ou cans, os monos teñen un estraño rango expresivo de tipo humano que Seymour captura ben. Isto encaixa na súa técnica pictórica que flota nunha brecha estreita entre o realismo e unha pictórica estreitamente controlada. En 'The Nine Primates of Ulster' a semellanza e os detalles son exactos, camuflando unha pincelada intensamente orquestrada. Salvo o Primate de toda Irlanda (2024), cada primate preséntase diante dun fondo filtrado que non proporciona sensación de gravidade nin profundidade de campo. Esta textura vacante con aerógrafo intensifica o foco no primate e a súa notable pose e expresión humana.
A absurda identificación cruzada entre monos e bispos inicia unha pendente esvaradía nunha estraña reflexión inconsciente sobre posibles narracións subxacentes en cada retrato, o que é certo que é unha ficción agradable. Non se pode evitar sentir simpatía cos ollos melancólicos e os ombreiros encorvados dos Primates de Derry e Down, nin de admirar os retratos accidentados, heroicos, de Guevara, dos Primates de Cavan, Donegal e Monaghan. O Primate de Tyrone (2023) parece perplexo pero serio mentres intenta un sorriso dolorido, mentres que o Primate de Fermanagh (2023) mira para fóra a través dunha expresión esgotada de tristeza. O lenzo moito máis grande para o Primate de toda Irlanda ten o improbable oligarca merodeando por unha paisaxe fronteiriza de campos de terra verde brillante e ordenados, cun único pico no seu centro. Cambia a dinámica da exposición e é un recordatorio da xerarquía inquebrantable da Igrexa.
A premisa de certa correlación entre monos e bispos segue sen estar clara. A pesar das súas expresións "alma", a exposición arrepía calquera altruísmo antropomórfico e fala máis da tendencia humana narcisista a ver o mundo e todo o que hai nel a través do prisma da experiencia humana. É difícil dicir se Seymour está desafiando ou reforzando as nocións aceptadas de monos como carentes de autonomía e de bispos como titulares de autoridade. Ao final, non importa nin é importante. En resposta á pregunta de Mackin sobre se é un artista político, dixo: "Só estou presentando o que estou atravesando". Esta narrativa ambigua estivo articulada durante moitos anos nas paisaxes "bucólicas" de Seymour con vacas, ovellas, helicópteros, mísiles e bandeiras que camuflaron o que el describe como décadas de "incertezas ocultas, contradicións ocultas e historias ocultas... baixo a pintura...". 'Os nove primates do Ulster', segue deixando todo aberto e sen resposta con abundancia de humor e finura pictórica.
Carissa Farrell é escritora e comisaria con sede en Dublín.
